اگر اینترنت را یک اقیانوس در نظر بگیریم و متور های جستجویی،مثل گوگل و یاهو را کشتی های ماهی گیری فرض کنیم.
این کشتی های ماهی گیری(متور های جستجو) با تمام امکانات و تجهیزاتی که دارند نهایت میتوانند ماهی های(سایت های اینترنت) تا عمق ۲۰ متر را شکار کنند
به عبارت دیگر متورهای جستجو(گوگل) تنها به ٪۲۰ محتوای اینترنت دسترسی دارند، ۸۰٪ بقیه شبکه اینترنت از دوبخش deep web(وب عمیق) و dark web(وب سیاه یا وب کثیف) تشکیل شده


وب عمیق(deep web): سایت ها و سرویس هایی هستند که از طریق متورهای جستجو قابل دسترسی نیستند(حتما باید آدرس را از کسی گرفته باشیم) و هیچ لینکی از بیرون به سایت یا از سایت به بیرون ندارند و ip اصلی سرور قابل رویت نیست.
محتوای این بخش اکثرا از  بانک های اطلاعاتی،مقالات  و  سایت هایی که مردم عادی به دنبال آن نیستند تشکیل شده است.


وب سیاه یا وب کثیف(dark web):
این قسمت از اینترنت ن تنها از طریق متورهای جستجو قابل دسترسی نیست! بلکه آدرسی عجیب و قریب دارند مثل: 3g2upl4pq6kufc4m.onion  و حتی اگر آدرس راهم داشته باشیم با روش های عادی نمیتوانیم محتوای این بخش را ببینیم، به عبارتی برای رفتن به این عمق زیر دریایی لازم داریم D:‌ !


درست در همین عمق است که معاملات مواد مخدر، قاچاق انسان و قاچاق اسلحه، و همچنین اطلاعات سری و سیاسی رد و بدل می شود و به همین خاطر است که این قسمت از اینترنت را وب سیاه یا وب کثیف نامیده اند.


برای درک بهتر قضیه اینفوگراف زیر را نگاه کنید: